قطعات جعل و ریخته گری: یک راهنمای جامع برای تکنیک های شکل دهی فلزی

در قلمرو کار فلزی ، جعل و ریخته گری به عنوان دو ستون تولید ، هر یک فرایندها ، مزایا و برنامه های منحصر به فرد خود را دارند. این تکنیک ها در شکل دادن به تاریخ بشر ، از سلاح های باستانی گرفته تا اجزای مدرن خودرو ، بسیار مهم بوده است. درک تفاوت های ظریف جعل و ریخته گری قطعات برای مهندسان ، طراحان و تولید کنندگان که به دنبال بهینه سازی خصوصیات مواد ، کاهش هزینه ها و افزایش عملکرد محصول هستند ، بسیار مهم است.

جعل یک فرآیند فلزکاری است که شامل شکل دادن به فلز توسط نیروهای فشاری ، به طور معمول با استفاده از چکش ، می میرد یا پرس. این روش نه تنها ابعاد فیزیکی فلز را تغییر می دهد بلکه خصوصیات مکانیکی آن را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد. با قرار دادن فلز در درجه حرارت و فشارهای بالا ، جعل ساختار دانه آن را اصلاح می کند ، تخلخل را از بین می برد و استحکام ، انعطاف پذیری و چقرمگی آن را تقویت می کند.

جعل می تواند به طور گسترده ای به دو دسته اصلی طبقه بندی شود: جعل DIE باز (همچنین به عنوان جعل رایگان شناخته می شود) و جعل DIE بسته (تصور می میرند). جعل DIE باز شامل شکل دادن به فلز بین مسطح یا ساده شکل می شود و امکان انعطاف پذیری بیشتر در ایجاد اشکال پیچیده را فراهم می آورد. از طرف دیگر ، جعل کاشت بسته ، از قالب های دقیق ماشین آلات برای تولید قطعاتی با تحمل های محکم و اشکال مداوم استفاده می کند.

مزایای جعل
خصوصیات مکانیکی پیشرفته: قطعات جعلی در مقایسه با قطعات ریخته گری یا ماشینکاری ، مقاومت ، انعطاف پذیری و مقاومت در برابر خستگی را نشان می دهند.
ساختار دانه بهبود یافته: فرآیند جعل ساختار دانه فلز را تراز می کند و در نتیجه یک ماده همگن تر و متخلخل تر ایجاد می شود.
انعطاف پذیری طراحی: جعل امکان ایجاد اشکال و ویژگی های پیچیده ای را فراهم می کند که ممکن است از طریق روش های دیگر دشوار یا غیرممکن باشد.
مقرون به صرفه بودن: در حالی که ممکن است سرمایه گذاری اولیه در تجهیزات جعلی زیاد باشد ، این روند می تواند برای تولید در مقیاس بزرگ بسیار کارآمد باشد و هزینه های کلی را کاهش دهد.

قطعات جعلی در صنایعی که استحکام و قابلیت اطمینان بالا از اهمیت بالایی برخوردار است ، مانند هوافضا ، خودرو و ماشین آلات سنگین است. نمونه ها شامل دنده فرود هواپیما ، میل لنگ موتور و تیغه های توربین است.

از طرف دیگر ریخته گری فرایندی است که در آن فلز مذاب در قالب ریخته می شود و اجازه می دهد تا شکل حفره قالب را به دست آورد. این روش به ویژه برای تولید اشکال پیچیده با حفره های داخلی یا جزئیات پیچیده ای که برای دستیابی به وسایل دیگر چالش برانگیز یا پرهزینه است ، مناسب است.

انواع بازیگران
ریخته گری را می توان بر اساس مواد قالب و فرآیند ریخته گری طبقه بندی کرد. انواع متداول شامل ریخته گری شن ، ریخته گری سرمایه گذاری ، ریخته گری مرده و ریخته گری قالب دائمی است. هر روش دارای مزایای منحصر به فرد خود است و بر اساس عواملی مانند پیچیدگی جزئی ، حجم تولید و الزامات مواد انتخاب می شود.

مزایای ریخته گری
ایجاد شکل پیچیده: ریخته گری در تولید قطعاتی با هندسه های پیچیده ، از جمله حفره های داخلی و زیر بغل.
تطبیق پذیری مواد: تقریباً هر فلز یا آلیاژ را می توان ریخته و طیف گسترده ای از گزینه های مواد را برای طراحان ارائه داد.
مقرون به صرفه برای حجم کم و متوسط: ریخته گری می تواند یک انتخاب اقتصادی برای تولید دسته های کوچک و متوسط ​​از قطعات باشد ، به خصوص در مقایسه با جعل یا ماشینکاری.
طراحی آزادی: توانایی ایجاد اشکال و ویژگی های پیچیده به طور مستقیم در قالب ، نیاز به پردازش گسترده را کاهش می دهد.

ریخته گری به طور گسترده ای در صنایعی مانند خودرو ، ساخت و ساز و کالاهای مصرفی مورد استفاده قرار می گیرد. نمونه ها شامل بلوک های موتور ، محفظه پمپ و وسایل تزئینی است .